Web Analytics Made Easy - Statcounter

همشهری آنلاین: در جایی از کتاب گفت‌وگوی مشهور بیلی وایلدر و کامرون کرو، وایلدر به کرو می‌گوید: «اگر نمایشنامه‌ای نوشتید و شانس‌تان را در جایی مثل نیوانگلند امتحان کردید و جواب نگرفتید، تمام شب می‌نشینید و آن را بازنویسی می‌کنید و نمایشنامه‌تان را به جای دیگری مثل پیتسبورگ می‌برید و دوباره جواب نمی‌گیرید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بار سوم که جواب نگیرید، دیگر فرقی نمی‌کند که چه کار می‌کنید، باید نمایشنامه را چال ‌کنید و فراموشش ‌کنید. این نمایشنامه هیچ‌وقت شانسی ندارد که در نیویورک روی صحنه برود. اما سینما این‌جوری نیست. مهم نیست که فیلم چقدر بد و بنجل شده. باید تا آخرین دلار بچلانیدش. فیلم باید اکران شود! آن‌هم برای تمام دنیا! پس فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید. شرمندگی‌اش تا ابد باقی می‌ماند.»

این حرف از آن روشن‌بینی‌های پیرمرد است که در کمال سادگی و واقع‌بینی یکی از ویژگی‌های بی‌رحم سینما را توضیح می‌دهد. در تئاتر فرصت دارید که اشتباه شب قبل را شب بعد اصلاح کنید. دیالوگی را که بی‌مزه است، حذف کنید. کمی زودتر یا دیرتر واکنش نشان دهید. اصلا کل نمایشنامه را برای اجراهای بعدی بازنویسی کنید تا بهتر جواب بگیرید. ولی در سینما از این خبرها نیست. کارگردان باهوش و باتجربه وسط فیلمبرداری می‌فهمد که یخ کارش می‌گیرد یا نه و تماشاگر چه واکنشی به فیلم خواهد داشت. اگر کار بد پیش رفته باشد، شاید بتواند چیزهای جزئی‌ای را اصلاح کند و تغییرات محدودی به وجود آورد، اما واقعیت این است که در کل کار زیادی از دستش ساخته نیست. نماهای گرفته‌شده را نمی‌شود دور ریخت. باید همان‌ها را در تدوین نهایی استفاده کند. بالای هر ثانیه پول زیادی خرج شده و نمی‌شود همه نماهایی را که کارگردان دوست ندارد دوباره گرفت. فیلم ساختن مثل گیر افتادن در رابطه بدی است که خلاص شدن از آن خیلی مکافات دارد. یکی از طرفین می‌خواهد از این رابطه خارج شود، اما طرف دیگر به این راحتی‌ها ول‌کن قضیه نیست. حتی شاید بشود فیلمسازی را به مسابقه فوتبالی تشبیه کرد که تیم بازنده می‌خواهد سوت پایان بازی زودتر زده شود، اما باید تا آخرین ثانیه‌های وقت تلف‌شده بازی کند و بعد از بازی هم با تبعات باختش روبه‌رو شود.

حالا این وضعیت درباره «ویلای ساحلی» کیانوش عیاری صدق می‌کند. نسخه اکران آنلاین فیلم، حتی در قاب کوچک تلویزیون هم، کاملا دافعه‌برانگیز است. هیچ نشانی از تبحر و ذوق و شناخت کارگردانی مثل عیاری در آن نیست. فیلمی ملالت‌بار و خسته‌کننده که خیلی زور می‌زند بامزه باشد، اما کاملا مشخص است که کارگردان نمی‌داند دارد چه می‌کند. به قول معروف این‌کاره نیست. حتی نمی‌تواند یک کمدی تجاری نصف و نیمه باشد که بد اجرا شده. باری به هر جهت و بلاتکلیف است چون کارگردانش به ساخت چنین فیلم‌هایی عادت نداشته و قواعد این نوع فیلمسازی را که بیشتر به بسازوبفروشی شبیه است بلد نیست. اما به هر حال فیلم باید اکران می‌شده و هزینه ساختش را درمی‌آورده و سود هم می‌داده به سازندگانش. شاید اگر بحث سود و زیان نبود «ویلای ساحلی» روی پرده نمی‌رفت، اما به قول وایلدر کبیر، فیلم به نمایش درمی‌آید، چه دوستش داشته باشید چه نداشته باشید.

کد خبر 844664 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران سینمای ایران مجله سینمای ایران

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: کارگردانان سینمای ایران سینمای ایران مجله سینمای ایران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۵۵۷۶۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

هشدار دانشمندان در مورد «سندرم غرق شدگی» شهر‌های ساحلی جهان 

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از سای تک دیلی،پروفسور «منوچهر شیرزایی» از دانشگاه ویرجینیا تک و دانشگاه آب، محیط زیست و سلامت سازمان ملل در آنتاریو و پرفسور «رابرت نیکولز» از مرکز تحقیقات تغییرات اقلیم تیندال در دانشگاه ایست آنگلیا بر اهمیت نتایج یک مقاله تحقیقاتی جدید که با نقشه برداری مداوم و دقیق از حرکات زمین در چین، داده‌های ماهواره‌ای تهیه می‌کند، تاکید کردند.

 این محققان ضمن آنکه اندازه گیری مداوم فرونشست را یک دستاورد بزرگ می‌دانند، استدلال می‌کنند این تنها آغازی برای یافتن راه حل است. پیش بینی فرونشست‌ها در آینده نیازمند مدل‌هایی است که همه عوامل محرک، از جمله فعالیت‌های انسانی و تغییرات اقلیم و چگونگی تغییر آنها با گذشت زمان را در نظر بگیرند.

پژوهشگران چینی در یک مقاله پژوهشی که نتایج آن در نشریه ساینس منتشر شده، ۸۲ شهر این کشور را با جمعیتی نزدیک به ۷۰۰ میلیون نفر مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان می‌دهد ۴۵ درصد از این مناطق شهری در حال فرو رفتن هستند، که ۱۶ درصد از آنها با سرعت ۱۰ میلی متر در سال یا بیشتر فرونشست دارند.

در سطح ملی چین، تقریبا ۲۷۰ میلیون نفر از ساکنان مناطق شهری تحت تاثیر قرار گرفته و نزدیک به ۷۰ میلیون نفر در سال فرونشست سریع ۱۰ میلی متری یا بیشتر را تجربه می‌کنند. جدی‌ترین شرایط در مناطق پکن و تیانجین مشاهده می‌شود.

به طور خاص، شهر‌های ساحلی مانند تیانجین تحت تاثیر قرار گرفته اند، زیرا زمین در حال فرونشست باعث تقویت تغییرات اقلیم و افزایش سطح دریا می‌شود. غرق شدن پدافند دریایی یکی از دلایلی است که طوفان کاترینا در سال ۲۰۰۵ ویرانی و تلفات زیادی در نیواورلئان از خود به جا گذاشت.

شانگهای (بزرگترین شهر چین)  در طول قرن گذشته تا ۳ متر فرونشست داشته است و امروز نیز به این پایین رفتن ادامه می‌دهد.

هنگامی که فرونشست با افزایش سطح دریا ترکیب شود، میزان سطح پایین‌تر از دریا در این شهر می‌تواند تا سال ۲۱۲۰ سه برابر شده و ۵۵ تا ۱۲۸ میلیون نفر را تحت تأثیر قرار دهد.

رویدادی که اگر اقدام اجتماعی قابل قبولی برای آن صورت نگیرد، فاجعه به بار خواهد آورد.

نیکولز که در این مطالعه شرکت نداشت، اما تحقیقاتش بر افزایش سطح دریا، فرسایش سواحل و سیل و چگونگی سازگاری جوامع با این تغییرات متمرکز است، گفت: فرونشست، یکپارچگی ساختاری ساختمان‌ها و زیرساخت‌های حیاتی را به خطر می‌اندازد و اثرات تغییرات اقلیم را از نظر سیل تشدید می‌کند، به خصوص در شهر‌های ساحلی که این فرونشست، افزایش سطح آب دریا‌ها را بالا می‌آورد.

فرونشست زمین عمدتا ناشی از فعالیت‌های انسان در شهرهاست. برداشت آب‌های زیرزمینی که سطح ایستابی را پایین می‌آورد، همراه با زمین شناسی و وزن ساختمان ها، مهمترین عامل در فرونشست در نظر گرفته می‌شود.

با توقف برداشت آب‌های زیر زمینی  در دهه ۱۹۷۰ در اوزاکا و توکیو ژاپن، فرونشست شهر نیز متوقف شد یا به شدت کاهش یافت که نشان دهنده اثر مثبت این استراتژی است. یکی دیگر از عوامل فرونشست زمین، لرزش ترافیک و تونل زنی است، پکن سالانه ۴۵ میلی متر در نزدیکی مترو‌ها و بزرگراه‌ها فرو می‌رود. زمین، خود، حرکت طبیعی به سمت بالا یا پایین دارد، اما به طور کلی بسیار کوچکتر از تغییرات ناشی از فعالیت‌های انسانی است.ح

در حالی که فرونشست ناشی از فعالیت‌های انسانی پیش از این مطالعه در چین شناخته شده بود، پروفسور شیرزایی و نیکولز می‌گویند این نتایج جدید نیاز به واکنش ملی را تقویت می‌کند. این مشکل نه تنها در شهر‌های ساحلی چین بلکه در بسیاری از شهر‌های حساس سایر کشور‌ها نیز دیده می‌شود و یک مشکل گسترده در سراسر جهان است.

آنها از جامعه تحقیقاتی می‌خواهند که از اندازه گیری‌ها به درک مفاهیم و پاسخ‌های حمایتی برسند. اندازه گیری‌های ماهواره‌ای جدید داده‌های دقیق فرونشست را ارائه می‌دهند، اما روش‌های استفاده از این اطلاعات برای همکاری با برنامه ریزان شهری به منظور رسیدگی به این مشکلات نیاز به توسعه بسیار بیشتری دارد. شهر‌های ساحلی آسیب دیده در چین و سایر کشور‌ها به طور گسترده تری نیاز به توجه ویژه دارند.

پروفسور نیکولز گفت بسیاری از شهر‌ها و مناطق در سراسر جهان در حال توسعه استراتژی‌هایی برای مدیریت خطرات تغییرات اقلیم و افزایش سطح دریا هستند. ما باید از این تجربه درس بگیریم تا به خطر فرونشست که رایج‌تر از آنچه در حال حاضر شناخته شده است واکنش مطلوب نشان دهیم.

 

انتهای پیام/

دیگر خبرها

  • نخستین امپراتور روم کجا دفن شد؟
  • حقوق کارگران در موعد مقرر پرداخت شود
  • احداث ۲۷ شهر جدید در نقاط ساحلی
  • لحظه تصادف گارد ساحلی چین با کشتی فیلیپینی از چند نمای مختلف | ویدئو
  • ببینید | لحظه برخورد گارد ساحلی چین با کشتی فیلیپینی
  • چگونه سرنوشت یک نوجوان تغییر کرد/ پاهای هوتن شکیبا در بتن!
  • پیشرفت دریایی در کشور هند و پروژه عظیم ساگارمالا
  • امیرعبداللهیان: امنیت خلیج فارس فقط با مشارکت کشورهای ساحلی تامین می‌شود
  • وعده رییس فدراسیون والیبال به ساحلی‌بازان برای صعود به المپیک
  • هشدار دانشمندان در مورد «سندرم غرق شدگی» شهر‌های ساحلی جهان